مقاله روابط فرهنگی دوکشور تحت فایل ورد (word)

  مقاله روابط فرهنگی دوکشور تحت فایل ورد (word) دارای 34 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله روابط فرهنگی دوکشور تحت فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله روابط فرهنگی دوکشور تحت فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله روابط فرهنگی دوکشور تحت فایل ورد (word) :

دو کشور هم مرز ایران و ترکیه به رغم همسایگی و اشتراکات فراوان تاریخی، فرهنگی و دینی، به علت عدم شناخت دقیق و واقعی از یکدیگر، از گذشته‌های دور تا کنون امکان برقراری ارتباط نزدیک و در حد انتظار را بدست نیاورده‌ و همیشه بعنوان رقیب به هم نگریسته‌اند. در این میان کشورهای ثالث نیز در جهت حفظ منافع خویش، از عدم آگاهی دو کشور نسبت به یکدیگر سوء استفاده کرده و سعی در دور نگهداشتن این دو کشور را داشته‌اند و لذا بر جو عدم اعتماد حاکم بر روابط دو کشور دامن می‌زنند. جالب اینکه از زمان امضاء آخرین توافقات مرزی بین ایران و ترکیه (قرارداد مرزی قصر شیرین) مدت زمان زیادی سال می‌گذرد و در طول این مدت،‌ هر چند ارتباط مناسب و گرمی بین دو کشور وجود نداشته ولی هیچگونه اختلاف جدی و قابل تأملی نیز بین آنان بوجود نیامده است، که این امر خود نشانگر وجود پیوندهای عمیقی است که مانع بروز تنش می باشد و همچنین حاکی از ظرفیت و پتانسیل لازم در بهبود و گسترش روابط و مناسبات دو کشور است.

تاریخچه روابط فرهنگی دوکشور

روابط ایرانیان و ترکان پیشینه دیرینه ای دارد تا آنجا که قدمت موضوع به افسانه های ملی و حتی میتولوژیها می پیوندد، لیکن نشانه های مشخص و در عین حال پیوسته تاریخی این ارتباط را باید از اوایل اسلام جستجو کرد. نزدیکی هر چه بیشتر و ورود منظم اقوام ترک به محدوده سرزمینهای ایران از اوایل حکومت سامانیان و نفوذ نظامی آنان در قلمرو حاکمیتهای ایرانی و تشکیل سلسله پادشاهان و حتی امرای محلی بخصوص با پذیرش فرهنگ اسلامی ، ایرانی ، راه آمیزش نژادی و فرهنگی این دو قوم را هر چه بیشتر باز کرد. آنچنان که می توان ادعا کرد که همزیستی ترکان و ایرانیان در کنار یکدیگر هرگز رنگ و بوی بیگانگی نداشته است.

راه یابی این اقوام به سرزمینهای سرسبز آسیای صغیر و استقرار در آن سرزمین و حرکت تدریجی به سوی مرزهای غربی دنیایی تازه ای بود برای ارائه فرهنگ دیرپایی که در فلات ایران همه اقوام و قبایل ساکن در آنرا بگونه ای استوارترین عنصر وحدت و یکپارچگی بهم می پیوست. به همین جهت در سرزمین های جدید نیز دین مبین اسلام بعنوان بنیان معنوی تفکر و اندیشه و در کنار آن زبان و ادبیات فارسی بشکل زبان علمی و اداری مورد پذیرش قرار گرفتند و بنیان جامعه جدید را که در واقع مولود همان خانواده بود پی افکندند.

این یکپارچگی فرهنگی که صرفاً از طریق یک انتخاب طبیعی و نه از راه دخالت سیاسی صورت گرفته بود تا اوایل قرن حاضر ادامه داشت. با عنایت به وجوه تشابه بیشمار بین عناصر فرهنگی دو ملت، اولین موافقتنامه فرهنگی دو کشور در تاریخ 9 بهمن 1337 برابر با 29 ژانویه 1959 در تهران امضاء رسید. این موافقتنامه شامل یک مقدمه و18 ماده بود که در حال حاضر نیز دارای اعتبار می باشد. در این موافقتنامه تشکیل موسسات فرهنگی دو کشور، مبادله استاد و دانشجو، تدریس زبان و ادبیات و تاریخ و جغرافیای هر کشور در کشور متقابل، تسهیلات آموزشی، مبادلات فرهنگی ، علمی و هنری ، همکاری بین موسسات فرهنگی پیش بینی شده است. اسناد این موافقتنامه در 2 مهر 1345 در آنکارا مبادله و از تاریخ 17 مهر 1345 برابر با 9 اکتبر 1966 لازم الاجرا گردید. بعد از مبادله اسناد این موافقتنامه برای مدت سه سال تنظیم شده بود و در 30 شهریور 1351 برنامه مبادلات فرهنگی برای سال 1973- 1975 تنظیم گردید. همچنین برای سالهای 1977-1986 موافقتنامه دیگری تنظیم و بمورد اجرا گذاشته شد. قبل از انقلاب طرفین در جهت گسترش روابط فرهنگی خود اقدام به تاسیس موسساتی بشرح ذیل نمودند :

1_ خانه فرهنگ ایران در آنکارا
2_ انجمن دوستی ترکیه و ایران
3_ انجمن دوستی و فرهنگی بانوان ایران و ترکیه
4_ انجمن دوستی و فرهنگی ایران و ترکیه

پس از پیروزی انقلاب اسلامی برنامه مبادلات فرهنگی بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری ترکیه در سالهای 1366 – 1364 تدوین گردید. این برنامه بر اساس برنامه مبادلات فرهنگی ایران و ترکیه در سالهای 1977 – 1976 تدوین گردید، لیکن بعضی از موارد و محتوای آن با توجه به برنامه ها، سیاستها و اهداف نظام جمهوری اسلامی ایران بازنویسی شده است ، بعضی از مفاد این قرارداد شامل :

1_ همکاری بین دانشگاههای دو کشور و مبادله هیئتهای علمی و کتاب
2_ مبادله استاد و محقق و تبادل اسناد و اطلاعات
3_ مبادله کارشناس، استاد کار ، کتابدار و تهیه میکروفیلم توسط مراکز فرهنگی دو کشور
4_ اعطای بورس تحصیلی

5_ همکاری در خصوص ایجاد نمایشگاه و همکاری بین مراکز فرهنگی و هنری و برپایی جشنواره های سینمایی و تاسیس مراکز فرهنگی در دو کشور
دولت جمهوری اسلامی ایران و ترکیه مطابق با توافقنامه قبلی امضا شده ، برنامه های مبادلات فرهنگی برای سالهای 1371- 1373 و 1382- 1379 تهیه و به امضاء مقامات دو کشور رسانده اند. بحمدالله روابط فرهنگ دو کشور طی سالهای اخیر بسیار گسترش یافته و با اعتماد سازی حاصل گشته ، تبادل هیئتهای مختلفی را بدنبال داشته از جمله بسط و گسترش روابط دانشگاهی ، آموزشی ، ورزشی و هنری و برگزاری همایشهای علمی، فرهنگی بین دو کشور بیانگر تعامل فرهنگی دو کشور می باشد.

روابط فرهنگی دوکشور
از آنجا که برقراری ارتباط مطلوب و نزدیک بین دو کشور ایران و ترکیه، که دو کشور مهم منطقه محسوب می‌شوند، فرصتهای بسیاری را از سایر کشورها و قدرت‌های حاضر در منطقه سلب می‌نماید و منافع بالفعل آنان را با خطر مواجه می‌سازد، لذا آنان نیز با درک موضوع، از گذشته تا کنون سعی در دور نگهداشتن این دو کشور از یکدیگر داشته‌اند و در هر دوره‌ای از طرق مختلف، یا ایران را به دوری از ترکیه تشویق کرده‌اند و یا ترکیه را از نزدیک شدن به ایران بر حذر داشته‌اند. برای مثال با نگاهی مختصر به دوران پهلوی، می‌بینیم که علیرغم نزدیکی و توجه رضاخان به ترکیه و تلاش وی در بهبود مناسبات با آن کشور، فرزند وی از ارتباط با ترک‌ها اجتناب می‌کند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، غرب و در رأس آن آمریکا با تبلیغات منفی بر علیه انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران سعی در منحرف نمودن افکار عمومی مردم ترکیه و تشویق دولتمردان این کشور به دوری از ایران داشته‌اند و مشاهده می‌شود، کشور ترکیه که پس از پیروزی انقلاب، دولت جمهوری اسلامی ایران را به رسمیت می‌شناسد، از برقراری ارتباط جدی و نزدیک با ایران پرهیز می‌کند.

غرب‌ در ‌راستای سیاست خود، با توجه به نقش و تأثیر رسانه‌های گروهی ترکیه در شکل دهی افکار عمومی و حتی هدایت و جهت دهی به سیاست‌های دولت، آن را بعنوان ابزار اعمال سیاست مذکور به خدمت گرفته و باید اذعان داشت که متأسفانه تا حدود زیادی به نتایج مورد نظر خود نیز دست یافته است. به طوری که تلاش کردند چهره‌ای عقب مانده، فقیر، بی‌فرهنگ، متحجر و حامی تروریست از جمهوری اسلامی ایران در بین اقشار مختلف مردم ترکیه معرفی نمایند که نه تنها مردم عادی، بلکه اقشار تحصیلکرده و برخی از دولتمردان این کشور نیز از روند فوق تاثیر پذیرفته‌اند.

البته ذکر این نکته ضروری است که به غیر از برخی استثنائات، در بیشتر مواقع مطالب منتشره بر علیه جمهوری اسلامی ایران در رسانه‌های گروهی ترکیه در اثر عدم ارتباط و ناشی از عدم شناخت واقعی مردم دو کشور از یکدیگر می‌باشد و تنها از طریق ایجاد ارتباط و تعامل با ارباب رسانه‌ها و روشنگری ایشان (که البته امری دشوار و پیچیده می‌باشد و نیاز به صرف زمان طولانی و برنامه ریزی دارد) می‌توان به تدریج بر این مشکل فائق آمد.

نگارنده در طول سه سال و اندی مأموریت بعنوان کارشناس فرهنگی سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در شهر استانبول (مرکز کلیه رسانه‌های گروهی سراسری و مطرح ترکیه اعم از تلویزیون و مطبوعات به غیر از تعداد اندکی دراین شهر مستقر می‌باشند) با بسیاری از دست‌اندرکاران رسانه‌های جمعی ارتباط برقرار‌ نموده‌ و جلسات و نشستهای متعددی با مسئولان، نویسندگان مطرح روزنامه‌ها و دست‌اندرکاران نشریات و گزارشگران مطرح تلویزیونهای مختلف داشته است.نکته قابل ذکر اینکه افراد ملاقات شنونده نیز در پاسخ به این سؤال که، “چرا بعضاً نویسندگان ترکیه مطالبی بر علیه جمهوری اسلامی ایران می‌نویسند؟ ” به اتفاق می‌گفتند:” این مسئله به میزان و منابع اطلاعات نویسندگان بستگی دارد.

با توجه به فراهم نشدن امکان سفر به ایران و عدم ارتباط با رسانه‌های گروهی ایران و مشکلات موجود جهت دستیابی به منابع دست اول و واقعی ایران، به ناچار از منابع غربی که بنابر منافع آنان کانالیزه می‌شود، استفاده می‌کنیم و لذا ممکن است مطالب و تحلیلهای ارائه شده بر خلاف واقع باشد ” همین مسئله نشانگر این است که در صورت برقراری ارتباط مستمر و منطقی با دست‌اندرکاران این رسانه‌ها بسیاری از مسائل و مشکلات موجود از بین خواهد رفت. درنوشتاری که از نظر می‌گذرد نگاهی به خصوصیات رسانه‌های گروهی ترکیه و جایگاه و نقش آن در جامعه و همچنین به ذکر دلایل ضرورت و اهمیت تعامل و برقراری ارتباط با رسانه‌های جمعی ترکیه که تا کنون تا حد زیادی در دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در آن کشور مغفول مانده و موانع و مشکلات این ارتباط و همکاری پرداخته خواهد شد.

الف) خصوصیات رسانه‌های گروهی ترکیه:

در ترکیه به غیر از تعداد اندکی کانال تلویزیونی و رادیویی دولتی، مابقی کانالهای تلویزیونی و رادیویی و همچنین روزنامه‌ها بصورت خصوصی اداره می‌شوند. این رسانه‌ها بصورت شرکتهای تجاری مادر (هلدینگ) عمل می‌کنند و در زیر مجموعه شرکت تأسیس شده، یک یا چند کانال تلویزیونی و شبکه رادیویی، یک یا چند روزنامه، مجله و خبرگزاری مشغول فعالیت می‌باشند. مانند هلدینگ آیدین دوغان که خبرگزاری دوغان، تلویزیونهای CNN ترک و کانال D و همچنین روزنامه‌های حریت، ملیت و تعداد زیادی مجله را تحت پوشش خود دارد.

همانند سایر شرکتهای تجاری، اولویت اول در رسانه‌های گروهی ترکیه، کسب درآمد بیشتر می‌باشد و برای جلب افکار عمومی و جذب مشتری از هر روشی بهره می‌جویند. برای مثال می توان به استفاده از تصاویر نیمه برهنه زنان و ارائه تسهیلات برای خرید اقساطی کالاهای مورد نیاز به مردم و اعطای جوایز به مشتریان اشاره کرد.

از دیگر ویژگی‌های رسانه‌های گروهی ترکیه این است که با توجه به سیاست وخط مشی اتخاذ شده، هوادار جریانات فکری و مبلغ سیاست‌های احزاب مورد نظر خود می‌باشند. و بعبارت دیگر رسانه‌های گروهی عمدتا هوادار و ارگان احزاب محسوب می شوند.
از دیگر ویژگی‌های رسانه‌ها در ترکیه می توان به قدرت آنها در جامعه اشاره کرد. در ترکیه معروف است که می گویند در جامعه دو قدرت ورای قانون وجود دارد. یکی ارتش و دیگری رسانه‌ها. البته باید افزود با توجه به سیاستهای اروپا به جهت درخواست ترکیه برای عضویت در اتحادیه اروپا و قدرت ارتش ترکیه بعنوان مانعی در این راه و همچنین سیاستهای آمریکا در خاورمیانه و احتمال ممانعت ارتش ترکیه در دستیابی آمریکا به اهداف و نقشه‌های خود،‌ اقداماتی برای کاستن قدرت ارتش و کوتاه کردن دست آن از سیاست صورت گرفته و نتایجی نیز در برداشته است ولی قدرت رسانه‌ها نه تنها کاهش نیافته بلکه بیش از پیش دارای قدرت گردیده‌اند.

ویژگی دیگر رسانه‌های گروهی در این کشور،‌آزادی آنهاست. بطوری که در خصوص نشریات هیچگونه نظارتی اعمال نمی‌شود و تنها در صورت وجود شاکی خصوصی و یا اقدامی بر علیه امنیت و منافع ملی موضوع از طریق دادگاه قابل رسیدگی می‌باشد. در خصوص رادیو و تلویزیون نیز وضعیت چندان متفاوت نیست و شورای نظارت بر فعالیتهای رادیو و تلویزیون، دارای نظارتی سطحی می‌باشد که در صورت وجود شاکی خصوصی و یا مشاهده اقدامی بر خلاف قوانین و امنیت کشور، به موضوع رسیدگی نموده و در صورت اثبات تخلف، حکم توقف موقت و یا دائم برنامه‌های تلویزیون مورد نظر را صادر می‌نماید. در غیر این صورت رسانه‌های گروهی در پخش برنامه‌ها وارائه نظرات سیاسی وحتی انتقاد از عملکرد دولت آزاد هستند. نویسندگان در نوشتن مقالات دارای آزادی کامل می‌باشد و مسئولیت مطالب مندرج نیز با شخص نویسنده است و نشریه در حذف و یا اصلاح مطالب ارائه شده دارای اختیار نمی‌باشد.

ب) نقش و جایگاه رسانه‌های گروهی در جامعه:

در‌جوامع امروزی نقش رسانه‌ها در شکل دهی به افکار عمومی و حتی تاثیر گذاری و هدایت سیاستهای اقتصادی، فرهنگی و سیاسی دولت‌ها، نقشی انکار ناپذیر می باشد.
کشور ترکیه نیز با توجه به رشد رسانه‌ها از این امر مستتثنی نبوده و مردم ترکیه معمولا اطلاعات مورد نیاز خویش را از طریق وسایل دیداری و شنیداری و مطبوعات کسب می‌نمایند. از سوی دیگر از آنجا که مسائل و معضلات اقتصادی،سیاسی، فرهنگی و اجتماعی کشور در اخبار و گزارشها، مقالات و تحلیلها، مصاحبه‌ها و میزگرد‌هایی که از سوی رسانه‌های گروهی برگزار می شود مطرح می‌گردد، لذا این رسانه‌ها نقش مؤثر و قابل توجهی در شکل دهی افکار عمومی مردم دارند و به راحتی قادر به ایجاد تحرکات سیاسی و اجتماعی در جامعه هستند.

تاثیر‌گذاری رسانه‌های جمعی به حدی است که دولت و حتی سایر احزاب خارج از دولت در اظهار نظرها، اعمال سیاستها و اجرای برنامه‌های مورد نظر بستر و زمینه‌های لازم را از طریق رسانه‌های گروهی حامی خود ایجاد می‌نمایند و همیشه تاثیر رسانه‌های مخالف بعنوان ناظری دقیق را مد نظر دارند.
با توجه به نقش و تأثیر وافر رسانه‌های جمعی در بین آحاد مردم ترکیه، کشورهای خارجی خصوصاً کشورهای غربی از آن بعنوان ابزاری جهت دستیابی به اهداف خود در ترکیه استفاده می‌کنند و رسانه‌های گروهی بعنوان یکی از مؤثرترین عوامل کاربردی در استراتژی تدوین شده از سوی آنان در ترکیه محسوب می‌شود. برای مثال می‌توان به نقش رسانه‌ها در به سقوط کشاندن دولت آقای بولنت اجویت (BULENT ECEVIT) رئیس حزب DSP (حزب دمکرات سوسیال) و رئیس دولت ائتلافی ترکیه با حضور سه حزب ANAP (حزب مام میهن) MHP (حزب ملیت گرای خلق) و DSP در سال 1999-2002 میلادی اشاره کرد:

لازم به ذکر است که آمریکا در راستای سیاستهای خود در جهت تغییر نقشه خاورمیانه، در دوره حکومت آقای بلنت اجویت بدنبال جلب حمایت و همکاری ترکیه در حمله به عراق بود. اجویت با توجه به تجارب دیرینه سیاسی و پیروی از سیاست لزوم حفظ و بهبود رابطه با همسایگان، مانع بزرگی در برابر اعمال سیاست آمریکا در خاورمیانه و در قبال عراق بود و بارها اعلام نموده بود که ترکیه در اجرای سیاستهای آمریکا در منطقه در کنار آن کشور نخواهد بود. بنابر این آمریکا جهت رفع مشکل تصمیم به براندازی دولت آقای اجویت گرفت. بدین ترتیب آمریکا توسط عوامل خویش در سیستم اقتصادی ترکیه (کمپانی‌ها و بانک‌ها خصوصی) اقدام به وارد آوردن ضربه‌ای اقتصادی نمود و درمدت زمان بسیار کوتاهی قریب به بیست میلیارد دلار توسط بانکهای خصوصی از شبکه اقتصادی کشور بیرون کشیده و به خارج از کشور منتقل شد و همزمان با این حرکت از طریق رسانه‌های گروهی مخالف، دولت را مورد هجمه قرار داده و با تاکید بر بیماری و کهولت سن نخست وزیر و عدم توانایی ایشان در اداره امور کشور به بزرگنمایی ضعف دولت و انتقادات شدید از آن اقدام کرد و بدین ترتیب ضربات مهلک خود را بر پیکر دولت وارد

نموده و با سقوط دولت اجویت کشور وارد انتخابات زودرس گردید که به این شکل یکی از موانع آمریکا در رسیدن به اهداف خود در خاورمیانه مرتفع‌ گردید.
به عنوان نمونه دیگری از نقش برجسته و تاثیر رسانه‌ها می توان به نقش آنها در بهبود روابط ترکیه و یونان اشاره کرد. آقای سامی کهن نویسنده مجرب روزنامه ملیت با اشاره به اهمیت رسانه‌های گروهی در روابط دو کشور در این خصوص می گوید: چنانچه میدانید ازگذشته‌های دور تا امروز میان یونان وترکیه اختلافاتی موجود بوده و بین دو کشور بر سر مسائل مختلفی کشمکش وجود داشته و مردم و دولتمردان دو کشور نسبت به یکدیگر نگرش منفی داشتند و همین نگاه مانع بزرگی در رفع اختلافات و حل مشکلات طرفین بود.

با توجه به جدی تر شدن موضوع عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا در سالهای اخیر، بهبود روابط بین ترکیه و یونان بعنوان یکی از اعضاء اتحادیه، اجتناب ناپذیر می نمود. لذا رسانه‌های گروهی هر دو کشور مسئولیت سنگینی را به عهده داشتند تا زمینه‌های لازم در جهت بهبود روابط را فراهم نمایند. پس از سفر طرفینی چند تن از روزنامه‌نگاران دو کشور، به تدریج زمینه‌های ایجاد «انجمن دوستی روزنامه‌نگاران یونان و ترکیه» فراهم آمده و در اثر ارتباط مستقیم و بدون واسطه دست اندرکاران مطبوعات دو کشور، امکان دریافت اخبار دست اول و صحیح از اوضاع سیاسی و اجتماعی کشور مقابل فراهم آمده و تحلیلهای صحیح از سوی نویسندگان مطبوعات دو طرف ارائه می شود. همچنین بر خلاف گذشته قبل از انجام سفر رسمی مسئولان هر یک از دو کشور، رسانه‌های گروهی با درج مطالب مثبت وواقعی توانسته‌اند با آماده سازی فضای سیاسی کشور و افکار عمومی، نقش مؤثری در بهبود روابط و مناسبات بین دو کشور ایفاد نمایند.

ج) فرصتهای جمهوری اسلامی ایران برای بهره گیری از رسانه‌های ترکیه:
در طول سالهای پس از انقلاب اسلامی رسانه‌های گروهی ترکیه تحت تاثیر تبلیغات منفی غرب و عدم ارتباط مستمر با جمهوری اسلامی ایران معمولا مطالب منفی و در راستای منافع غرب در خصوص ایران منتشر نموده‌اند. سمت و سوی مطالب منتشر شده در جهت معرفی چهره ای تروریست، عقب مانده و ناقض حقوق بشر بوده و منجر به تخریب وجهه ایران در بین افکار عمومی مردم و ایجاد فاصله بین دو کشور شده است.

نمونه بارز تاثیر منفی رسانه‌های ترکیه در روابط ایران و ترکیه، نقش مؤثر رسانه‌های آن کشور در جریاناتی است که منجر به اخراج سفیر و دو تن از سرکنسولان جمهوری اسلامی ایران گردید. بدین ترتیب سفیر وقت کشورمان که از سفرای موفق کشورمان در ترکیه بوده و در جهت گسترش و بهبود روابط دو کشور اقدامات مؤثری داشته با هماهنگی ارتش و رسانه‌های گروهی ترکیه مجبور به ترک آن کشور گردید.
چنانچه از قدرت و نفوذ رسانه‌های ترکیه در بین افکار عمومی مردم و مسئولان آن کشور در راستای سیاستهای مثبت و بهبود روابط استفاده شود، نقش قابل توجهی را ایفا خواهند کرد و به راحتی می‌توانند زمینه‌های لازم را در جامعه فراهم نمایند و افکار عمومی و حتی نظر مسئولان کشور را بدان سمت سوق دهند.